apisvaje byt Biełarusa i daje pieršuju sprobu biełalaruskaha piśmienstva ŭ rodnaj biełaruskaj movie. Z "Eneidy" pačałosia adradžeńnie biełaruskaje litaratury.[1]
2. Jan Čečat (1797-1847) aprača źbirannia i vydavannia asobnymi zbornikami biełaruskich narodnych pieśniaŭ, sam piša biełaruskija vieršy, padobnyja da pieśniaŭ narodnych. U svajej pracy litaraturnaj jon, choć niaśviedama, razbudžaje biełaruskaść i ščyra spahadaje ciažkoj doli siełanina harapašnika.
3. Jan Barščeŭski (1790-1851) u svaich tvorach, pisanych tak-ža papolsku, pieraplatanych pabiełarusku: "Szlachcic Zawalnia, czyli Białoruś w fantastycznych opoviadaniach", a tak-ža pabiełarusku ŭ vieršach: "Rabunki mužykoŭ", "Harelica", "Dy čym-ža tvaja dzievanka hałoŭka zaniata" i inš., daskanalna maluje nacyjanalnyja rysy biełaruskaj dušy.
4. A. Rypinski u 1840 h. vydaŭ u Paryžy knižku "Białoruś", u jakoj, praŭda, pravodzić pradusim polskija palityčnyja idei, dakazvajučy, što Biełarus heta zvyčajnaja "polska prowincja", ale praca nie pazbaŭlena adnak i vartaści biełaruskaj. U hetaj knižcy spatykajem tak-ža i tvory biełaruskija, siarod jakich najbolš varta ŭvahi relihijnaja pieśnia "O moj Boža, vieru tabie", jakuju biełaruski narod (katalicki) užyvaje i siańnia ŭ svaim žyćci relihijnym jak pryvatnym, tak i publičnym.[2]
- ↑ Takoj-ža była i paema "Taras na Parnasie" (1837 h.), jakaja mahčyma - napisana tak-ža Ravinskim, a ŭ kožnym vypadku biełarusam zachodnikam.
- ↑ Ab hetych i inšych, jašče nacyjanalna niasviedamych, kazaŭ-by mima volnych, pieršych pionerach biełaruskaha adradzeńnia, jakija vyjšli z kultury zachodniaj katalickaj, mnoha znachodzim cikavych viestak u: У. Ігнатоўскі - Гісторыя Беларусі ў XIX і ў пач. ХХ ст., М. Гарэцкi - Гіст. Бел. Літ. i Е. Карскiй - Белорусы. III, 3.
