niam, nabrać biełaruskaha natchnieńnia, adradzicca duchova ŭ značeńni narodnym, naviazać łučnaść z svajej minuŭščynaj. Jany sapraŭdy pradvieśniki sučasnaha našaha adradžeńnia. U ich badaj bolš biełaruskaści, jak u tych biełaruskich łacinskich ramantykaŭ, jakija iduć za imi. Na značeńnie i miesca ŭ historyi biełaruskaha adradžeńnia ŭspomnienych unijataŭ biełaruskich vučonych pieršy u nas słušna źviarnuŭ uvahu A. Сvikievič,[1] jaki ŭ ich bačyć pačatki biełaruskaha kulturnaha separatyzmu.
§ 3. — Biełaruska-polskija ramantyki ŭ padśviedamym biełaruskim adradžeńni i paraŭnańnie ich z unijatami.
Jak bačym z vyšejšaha, pieršyja padśviedamyja začatki biełaruskaha sučasnaha adradžeńniapradusim u biełaruskich vučonych unijataŭ. Jany, možna skazać, ramantyki vučonyja. A za imi pajšli ramantyki, u ahulna pryniatym paniaćci, piśmieńniki-litaraty, łacinniki, pachodziačyja pieravažna z biełaruskaj spolščanaj šlachty. Pišuć jany i papolsku i pabiełarusku. Pradmiet ich piśmienstva byt biełaruskaha narodu i biełaruskaja pryroda. Pravodnyja dumki ich tvorstva roznyja. U sensie ideolohičnym hetyja tak-ža trymajucca chryścijanstva, užo łacinskaha i źjaŭlajucca ŭ spravie vytokaŭ biełaruskaha adradžeńnia dapaŭnieńniem pieršych. Pryhledzimsia z bolšaha j da hetych.
1. Vinceś Ravinski (1782-1842) piša pabiełarusku "Eneidu" (niezadoŭha paśla 1812 h.) u jakoj, sposabam śmiachotnym, u klasyčnaj abstanoŭcy,
- ↑ А. Цьвікевіч - Западно-Руссизм, 186.
