tradycyi źjaŭlajecca časapis "Litwa", jaki papolsku prad vajnoj vydavali ŭ Vilni Litoŭcy, što ŭžo zabylisia svajej movy, ale nie zabylisia svajej nacyjanalnaści.
"Litwa" vychodziła ad 1908 da 1914 h., śpiarša, jak miesiačnik, paśla jak dvutydniovik i ŭrešcie, jak tydniovik. U hetym časapisie tak mnoha i tak prychilna ŭdzialałasia miesca Biełarusam, što varta da hetaha pryhledzicca bližej.
№ 1, 1908 h., art. "Zgoda co do języków": Biełarusy kataliki Vilenščyny i Horadzienščyny što da svajho pachodžańnia ahułam zaličajucca da Litoŭcaŭ, ale, nia hledziačy na heta, pryznajecca im patreba i prava ich biełaruskaj movy.
Toje-ž spatykajem i ŭ № 2, u art. "Litwa katolicka — stanowi naród litewski"..
Ahułam-ža "Litwa" Biełaruski narod pryznaje biez zaściarohaŭ, baronić jaho pravoŭ i spryjaje jaho adradžeńniu.
№ 2, 1909, art. "Prasa litewska" piša: ..."My nia chočam ani zabirać haradoŭ, ani ich dzialić u značeńni nacyjanalnym. Vilnia adnolkava dobra moža być asiarodkam litoŭskim, jak i biełaruskim. Z pryčyny Vilni my z Biełarusami spračacca nia budziem, patrapim žyć zhodna, a heta dziela taho, što ani my, ani jany nia majem ahresyŭnych metaŭ"...
U tym-ža numary ŭ art. "Co trzeba robić księżom, wygnanym na Białoruś", radzicca ksiandzom Litoŭcam, naznačanym na biełaruskija parafii, pravodzić tam biełaruskuju adradženska-nacyjanalnuju pracu.
U № 3, u art. "Prasa ukraińska" miž inšym spatykajem dumku ab patrebie bližejšaha sužyćcia litoŭska-biełaruska-ukrainskaha.
U № 5, u art. "O stosunku pobratymczych na-
