U 1923 h., kali BChD hłybiej brałasia za arhanizacyjnyju pracu i za raspracoŭku palityčnaj ideolohii, „Krynica" ŭžo snuje ideały ab niezaležnaj Biełarusi.[1]
U 1926 h., śviatkujučy dziesiatyja ŭhodki svajej pracy, „Krynica" ab sabie miž inšym hetak piša:
— „Kruh dziejnaści našaj časopisi nia vyklučaje, praŭda, biełarusaŭ pravasłaŭnych, ale abymaje pradusim biełarusaŭ katalikoŭ. Zbudzić ich z viakovaha nacyjanalnaha snu, navučyć lubić i šanavać svajo rodnaje, a tak-ža baranić siabie ad ucisku palityčnaha, hramadzkaha i relihijna-kulturnaha, apirajučysia ŭ hetym zmahańni na asnovy chryścijanskaj navuki — voś tyja hałoŭnyja mety, jakija dziesiać hadou tamu staŭlała sabie redakcyja „Krynicy"...
Pieršyja dva-try hady „Krynica" pradusim budziła ŭ biełaruskich masach pačućcio narodnaj śviedamaści, pačućcio ŭłasnaha honaru j pašany samych siabie, pavoli staŭlajučy prad imi poŭny ideał narodnaha žyćcia. Praca takaja „Krynicy" išła tuha, ale jšła ŭ pierad, pašyrałasia i pahłyblałasia. Štoraz to bolšy lik padpiščykaŭ, bolšy lik karespandentaŭ i supracoŭnikaŭ, štoraz bolšaje ŭ masach zrazumieńnie staŭlanych redakcyjaj ideałaŭ, — było jasnym dokazam, što ziernie kinutaje na biełaruskuju nivu abychodzie i runieje.
Śviatkavańnie 10-ych uhodkaŭ isnavańnia „Krynicy" paćviardziła usio heta, jak nia treba lepš. U śviatkavańni pryniali ŭčaście pradstaŭniki ad vializarnaj bolšaści pavietaŭ biełaruskich ziamiel u Polščy. Z hutarak i vystupleńniaŭ hetych ludziej było vidać, što jany ŭžo ŭzhadavany „Krynicaj". U praciahu 10-cioch hadoŭ, pašyranyja „Krynicaj" idea-
- ↑ šlach i meta „Krynicy" (№ 1, 1923) i Ab sabie samoj („Krynica" № 1, 1924).
