cy" ŭsich numaroŭ za ŭspomnieny čas. Voś-ža ścisłych dadzienych, na žal, u hetaj spravie nia majem. Ale za toje majem prybliznyja. „Krynicy" drukavałasia: śpiarša 300 štuk kožnaha numaru, paśla 500, 700-800, 1000, urešcie 2-3 tysiačy, 4-5 tys., a padčas vybaraŭ vychodziła 10 tysiač. Rachujučy takim čynam siarednim likam pa tysiačy štuk kožnaha numaru (697×1000) atrymajem całkom vialikuju sumu: 697,000 ekzemplaraŭ. Hetulki pryblizna štuk „Krynicy" da pač. 1937 h. razyjšłosia siarod biełaruskaha narodu, viadučy jaho da adradžeńnia, da lepšaha žyćcia.
Ličby hetyja sapraŭdy vartyja ŭvahi. Hetkaj ličby numaroŭ (nia ličačy, viedama, biełaruskich balšavickich štodzieńnikaŭ), nie dasiahla ni adna z dasiulešnich biełaruskich narodnych hazet. Naprykład „Naša Niva" (1906-1915) daciahnuła niešta tolki da 450 numarou. Słovam, „Biełaruskaja Krynica", siarod biełaruskaj presy, u biełaruskaj adradženskaj pracy i viekam i likam zajmaje adno z najbolš pačesnych miascoŭ.
Ideovy charaktar „Krynicy" śpiarša byŭ narodnicki, kulturna-praśvietny na hruncie katalickim. U pieršych hadoch svajho isnavańnia „Krynica" jašče nia mieła badaj nijakaha palityčnaha kirunku.
U 1921 h. „Krynica" pad upłyvam, vidać, polskaj akcyi za dałučeńnie našaha kraju da Polščy biez zaściarohaŭ, užo prybiraje palityčnuju afarbouku, baroniačy samadziejnaści kraju, upaminajučysia dla jaho terytoryjalnaj aŭtanomii.
Z hetkim palityčnym namieram „Krynica" ŭznaŭlaje svaju pracu paśla niekatoraha pieraryvu, uvosieni 1922 h., kali rychtavalisia vybary ŭ Polski Sojm.[1]
- ↑ Ad Redakcyi („Krynica" № 1, 1922).
