Cikava adciemić, što hetyja biełaruskija ŭhadoŭcy nikoli nie pradstaŭlali ideovaha kirunku, a byli heta pieravažna ludzi, što z matyvaŭ praktyčnych pravodzili palitykanstva z metaj asłablańnia i raźbivańnia biełaruskich niezaležnych hramadzkich kirunkaŭ. Hetym charaktaram biełaruskich uhadoŭcaŭ i tłumačycca taja zaŭziataja ich baraćba, tyja časam prosta niačuvanyja ich napadki na BChD i na jaje niezaležnuju palityku i na ŭsiu jaje kulturnuju i hramadzkuju pracu.
Viedama, uhodnictva nia treba miašać z polonofilstvam ideovym. Polonofilstva ŭ biełaruskim adradženskim ruchu maje svaju davoli cikavuju historyju.
Pačatki polonofilstva siahajuć dzieviaćsotych hadoŭ našaha stalećcia, kali naradžałasia "Bieł. Revalucyjnaja", a paśla "Sacyjalistyčnaja Hramada" u 1902 h. "Hramada" heta ŭžo była polonofilskaj u tym sensie, što i paŭstała jana i paśla isnavala ŭ mnohim čym dziakujučy padtrymańniu jaje z boku polskich sacyjalistych. Polonofilstva heta było sapraŭdy ščyrym i pryhožym, bo ažyŭlała jaho supolnaja dla Biełarusaŭ i Palakoŭ ideja baraćby z rasiejskaj carskaj niavolaj.
Kali-ž pryjšli novyja časy i carski tron revalucyjaj byŭ pieraviernuty, i kali paŭstała niezaležnaja Polšča, henaje biełaruskaje polonofistva adžyło ŭznoŭ, ale ŭžo ciapier pačało jano pryjmać formy biazidejnaha ŭhodnictva. Jašče ŭ 1919-1921 h. biełaruskaja palityka, što apirałasia na Polšč, mieła niamała ideovaści i mahła nazyvacca polonofistvam. Ale paźniej vyradziłasia ŭ zvyčajnaje lakajskaje ŭhodnictva.
Kali ŭ pačatku 1922 h. pravodzilisia vybary ŭ Vilenski Sojm, znajšłasia i biełaruskaja ŭhodnic-
