sku z 29.IV.1924 h. daŭniejšaj dziejnaj siabroŭki BChD na mienskim hruncie da adnaho katalickaha ksiandza Biełarusa ŭ Polščy. Dziela viedamych pryčyn proźvišča ani tej siabrouki BChD, ani ksiandza nazvać tut nie mahu. Voś dasłoŭny źmiest taho piśma: ..."Vielmi Pavažany Ksiondz! Pišu ja nie ad siabie da Ksiandza, ale ad imieńnia katalikoŭ Biełarusaŭ, katoryja čujučy niedachvat duchavienstva, prasili mianie żviarnucca da našaj Ułady (da balšavickaj — Ad. St.) z prośbaj ci nie pazvoliła-b nam zaprasić ksiandzoŭ z zahranicy. Dziela hetaj pryčyny ja havaryła z niekatorymi pradstaŭnikami vyšejšaj ułady ci nie pazvolili-b pryjechać z zahranicy ksiandzom Biełarusam, jak naprykład ks. N. i t. d. Mnie adkazali vielmi prychilna i daručyli napisać da ks. N. nastupnaje, što savieckaja ŭłada zhodzicca na pryjezd katalickich biełaruskich ksiandzoŭ pad tryma ŭmovami: 1) kab duchavienstva katalickaje pavodle mažlivaści ŭvodziła biełaruskuju movu ŭ zamien polskaj pry dadatkovych nabaženstvach; 2) kab duchavienstva nie viało ahitacyi proci savieckaj ułady i 3) kab zaležnaść duchavienstva była ad biskupa, katory pavinien žyć na Biełarusi i być zaležnym u svaich duchoŭnych spravach tolki ad Rymu. Jość viedama, što biskupa naznačaje Rym, ale my budziem prasić Biełarusa i dla nas vielmi pažadana mieć biskupam Pavažanaha ks. N. Ab hetym my chacieli pisać da Rymu, ale mo' lepiej budzie atrymać adkaz ad ks. N. ci zhodzicca k nam pryjechać, a kali nie, to čamu? Mo' treba pryniać jakija kroki ŭ adnosinach da Rymu"...[1]
List hety duža vymouny i lišnich tłumačeńniaŭ nie patrabuje. Što jon nie jakaja vydumka asoby jaho pisaŭšaj i što balšaviki — ščyra ci nia ščyra:
- ↑ Z ułasnaha archivu.
