dali plany, rychtavali vydaviectva, nie spadziaj učysia tych vialikich padziejaŭ, jakija adčynili pierad imi šyroki prastor dla pracy z vybucham revalucyi.
§ 2. — źjezd ksiandzoŭ Biełarusaŭ u Miensku ŭ 1917 h.
Jak bačyli my vyšej, Biełarusy kataliki, pradusim u asobach biełaruskich ksiandzoŭ, u hetym časie, ab jakim hutarka, brali ŭdzieł u biełaruskim ruchu vobak z śvieckimi, časta navat radykałami sacyjalistymi.
Ruch hety sapraŭdy ros i raźvivaŭsia pamysna.
„U pačatku revalucyi da viedamych užo pracaŭnikoŭ - ksiandzoŭ pryłučyłasia jašče bolej novych, katoryja raniej, spahadajučy biełaruskaj spravie, bajalisia iści z biełaruskim rucham dziela tych varunkaŭ, jakija zrabiŭ dla biełaruskaha adradžeńnia rasiejski ŭrad.
Praca pajšła šyraka i šybka, ksiandzy Biełarusy zakładali bieł. arhanizacyi (tavarystvy, hurtki), rabili i vystupali ŭ duchu biełaruskim na zborkach, pačali pamału, ale stanoŭka i ŭsiudy bracca za kazanni pabiełarusku i inš.
Hetkaja hramadzianskaja praca čaści katalickaha duchavienstva najšła sabie spahadi vieru nia tolki siarod Biełarusaŭ katalikoŭ, ale i siarod pravasłaŭnych Biełarusaŭ. U šmat miescach ksiandzy Biełarusy vybrany staršyniami vałasnych i inšych kamitetaŭ i heta stała zvyčajnym navat u takich vołaściach, dzie pravasłaŭnych šmat bolš, čymsia katalikoŭ.
Jak naprykład, skažu ab ks. M. Šałkieviču. Ks. M. Šałkievič byŭ vikarym, a ciapier probaščam u Mo-
