biełaruskaj movy ŭ kaściele ličać patrebnym ustrymacca da kanca vajny. Ksiandza-biełarusa ŭ biełaruskija škoły taksama tymčasam nia dali i zhadzilisia na tym, kab relihiju vykładali pabiełarusku sami vučyciali pad nahladam ksiandza adpaviednaj parachvii.
Hetak zrobleny pieršy krok da taho, kab dla biełaruskaj movy zdabyć naležnyja pravy ŭ katalickim kaściele, pravy, z katorych nam dahetul nie davali karystać. I treba dumać, što biełarus-katalik, majučy malitvy, kazańnia, spoviedź i navuku relihii ŭ rodnaj movie, zrazumieje ŭrešcie, što viera jaho — nia „polskaja“, a papraŭdzie katalickaja. A śledam za im i jaho brat pravasłaŭny dabjecca takich-ža pravoŭ u pravasłaŭnaj cerkvi, tym bolej, što ŭ biełaruskich škołach pravasłaŭnyja dzieci taksama, jak i kataliki, vučacca svajej viery pabiełarusku".[1]
Voś-ža starańni i pačynańni ŭ hetaj spravie — musim dadać — naležyli da ks. Uł. Tałočki.
§ 3. — Arhanizacyjny K-t dziela sazyvu Biełaruskaj Kanferencyi u Vilni, „Zołak“, Biełaruskaja Kanferencyja, Bieł. Navukovaje T-va, Udzieł u pracesii na Božaje Cieła, „Suviaź“.
1. U kancy 1917 h. vilenskaje biełaruskaje hramadzianstva jašče bolš abjadnałasia i złučyłasia na hruncie supolnaj pracy, bo stvaryła tak zvany „Arhanizacyjny K-t dziela sazyvu Biełaruskaj Kanferencyi ŭ Vilni“. U Kamitet hety ŭvajšli tak-ža ŭsie kirunki biełaruskaha hramadzianstva, biaz roznicy palityčnych prakanańniaŭ i pahladaŭ. Ad Biełarusaŭ katalikoŭ u K-t uvajšli ksiandzy Biełarusy: Uł. Ta-
- ↑ „Народ і рэлігія“ — І. Мелешка (Беларускі Календар на 1917 г. Вiльня, 1916).
