— 6 —
nie nachodziačy słoŭ entuzyjazmu dla hetaj, možna skazać, pieršaj sproby biełaruska-polskaj sialanki. I niama dziwa. Nia hledziačy na klasowaju i nacyjanalnuju roznicu, łučyła nas kaliści supolnaja ciažkaja niadola.
Ale woś u toj čas, jak biełaruski akt dziaržaŭnaj niezaležnaści astaŭsia miortwaj litaraj i ideałam tolki, Polščy sudžana było ŭ zawiarusie krywawych padziejaŭ zdabyć u miežy swajej dziaržawy nia tolki swaje etnahrafičnyja ziemli, ale tak-ža i ziemli z nasielnictwam niapolskim. Ryski traktat parezaŭ naš Narod na try častki i z taho dnia dumka ab umacawanni stanowišča Polščy ŭ Eŭropie darohaj eksterminacyi niepalakaŭ — stałasia časta adkrytaj palityčnaj prahramaj bolšaści polskaha arhanizawanaha hramdzinstwa i ŭradaŭ. Optymistyčnaja častka biełaruskich intelihentaŭ nia lohka i nie adrazu rasstawałasia z daŭniejšyin sentymentam da Waršawy, až u kancy kancoŭ, ubačyŭšy jasna kudy kirujecca likwidacyja biełaruskaha školnictwa, kudy wiadzie likwidacyja palityčnych partyjaŭ i presy, źniawieryłasia akančalna ŭ ščyraść palityki adnosna Biełarusaŭ.
Majowy pierawarot, praŭda, kinuŭ pramień wiery, što prydzie kaniec polonizacyi, što Biełarusy atrymajuć toje, što było abiacana Marš. Piłsudskim, a pieradusim buduć spoŭnieny elementarnyja wymahańni nacyjanalnaha žyćcia našaha Narodu. Ale paźniejšyja wypadki, napr. źjezdy ŭ Nieświežy i Dzikawie nawiali na dumku, što ničoha dobraha ŭ sensie jak nacyjanalnych, tak
