— 13 —
dziem iści da wybranaj mety — mety samastojnaści — ŭsio adno spatkajemsia z zakidam, što zmahajemsia za ideały nam dalokija, a tymčasam karyśniej było-b zadawalniacca mienšym, bolš realnym, np. aŭtanomijaj taho ci inšaha typu.
Jak-ža Biełarusy pawinny zahladacca na toj, kali tak možna skazać, palityčny minimum, jaki wyjaŭlajecca ŭ tak zwanych „małych realnych zdabytkach?“
Cikawy i biazumoŭna słušny adkaz daje na takoje pytańnie wiadomy ŭkrainski palityčny piśmieńnik i myśliciel Dmytro Doncow u adnosinach da ŭkrainskaha narodu. U swaim nia wielmi daŭno wyšaŭšym u świet twory, pad zahałoukam „Nacyjanalizm“, spatykajem takija słowy: „Małyja realnyja zdabytki nie warožy wialikim, kali jduć u duchu i pa linii apošnich. Małyja zdabytki, što hublajuć z woka kančalnuju metu, tolki źbiwajuć nacyju z jaje šlachu. Kali „realnyja zdabytki“ reklamujucca jak praciŭwaha ideału, jak apošni ščabiel, kali nawučajuć masy zdawoliwacca małym, kali adbiwajuć wieru ŭ mahčymaść dasiahnieńnia ideału, zabiwajuć wolu iści da jaho, — jany źjaŭlajucca škodnymi. „Małyja realnyja zdabytki“ — heta atruta dla narodu. Kali takija kličy, jak „dobraja pažywa i adpačynak paśla pracy“, „mały kusok čornaha chleba“, „dawoli sytnaje i ščaśliwaje žyćcio“ wysowajecca jak samacel, to takija zdabytki śmiarotny dla nacyi…“
… „Niama niebiaśpieki, što ŭsio abyjmajučaja „dalokaja“ ideja adwiernie nas ad zmahańnia za realnyja zdabytki, tolki što zmahańnie za hetyja „zdabytki“ addalaje narod ad dumki pra
