— 85 —
Most u Kutach.
Kuty — zaścienak, jakich niemało sustrenieš, jedučy traktam z Wilni ŭ Połack; — tolki našy Kuty papraŭdzie ležać u kucie pamiž rečkaj i lesam, wiarsty na try ŭ bok ad haścinca.
Woś u hetych kutnych-Kutoch žyło kaliś dwoje haspadaroŭ: Ryhor Zadziraka i Tamaš Nieŭstupaka. — Žyli, chleb žuli, — swarylisia, mirylisia, na kirmašy wypiwali, na wiasiellach hulali, na chaŭtarach płakali; nu, a kali dzieło dachodziło da čuboŭ, to cierabili adzin-adnamu. Słowam, žyli jak baćki, dziady, i byli zdawoleny žyćciom, saboj i swaimi Kutami.
Chaty našych haspadaroŭ stajali abopoł rečki, — adna na adnym bierezie, na ŭzhorku, druhaja na druhim, dy tak sama na ŭzhorku, i byli padobny da siabie, jak dźwie rodnyje siostry, s tej tolki rožnicaj, što Ryhorawa ranicaj zieryła na Tamašowu, čyrwonymi at soniečnaho świetu, woknami, a Tamašowa — wiečeram. Značyć, s chatami ŭsio ŭ paradku było, ale woś z ziamloj kudy horš: bo Tamašowy klin ležaŭ za rečkaj na Ryhorawym baku, a Ryhoraŭ klin na Tamašowym baku. Z hetaho widać, što, kab prajechać z wozam ci pierehnać žywiołu praz rečku, patrebien most. Most taki byů. Pradziedami ješče byŭ budawany z dubowych kruhlakoů, ciažki i krepki. Ale ŭsio maje swoj wiek. Dažyŭ jaho i kutoŭski most: adnej wiasny wada padmyła zrub i most — belečka za belkaj pamandrawaŭ u świet daloki.
— Pajšoŭ most u pročki, tolki tej biady — kazali susiedzi — ŭ brod pierajedziem!
I jeździli ů brod usiu wiasnu, ale pośle wiasny, adwiečnym zwyčajem, pryjšło leto; treba było wazić sieno, a z wozam nia toje što ŭ lahku: kalosy zahraznuć, i — ni ŭzad ni ŭpierad! Wiedali heto dobra susiedzi i nie pamykalisia jechać z wozam praz brod, ale i nie bralisia budawać masta. Ryhor kazaů, što prawić most pawinno ziemstwo. Tamaš nia wieryů u ziemstwo, ale ŭsiu nadzieju pakładaŭ na dwor: „Za pryhonu s panskaho zahadu most budawali“, — kazaŭ jon, apirajučy hetkim sposabam swaje prawo na daůnaści. Ale ni dwor, ni ziemstwo nie prychodzili s padmohaj u Kuty, bo most ležaŭ na ziamli hetych dwoch haspadaroŭ i im tolki samim patrebien byŭ.
