— 84 —
jon pakazaŭ mnie? — kaŭbasu!.. Ja daŭno wiedaŭ, što siabra moj umieje stroić pustyje žarty, ale hetaho nie spadziewaŭsia. Tamu ja ničoha nie atkazaů i ŭbiŭsia ŭ swaju rabotu. Tady jon sam rastłumačyů.
— Wiedama, što dobra wysušenaja salcesona, ci, jak jaje rasiejcy zawuć „italjanskaja kaŭbasa“ ćwiorda, hnučka i pry ŭdary maje zusim tuju siłu, što i humilastykawaja pałka, a dziela hetaho može słužyć dobrym aružžam dla abarony.
Spierša ja nie daŭ jamu wiery i da wiečera ůnikaŭ jaho. Ale wiečeram, idučy damoŭ, zajšoušy ŭ kramu, kupiŭ sabie takuju samuju kaŭbasu. I doma prakanaŭsia, što siabra moj praŭdu kazaŭ: hetaj kaŭbasoj ja adnym udaram łamaŭ calowuju došku.
Na druhi dzień pryjšoŭ ja na słužbu s takim samym pakunkam, jak i ů majho siabry. Hetaho dnia ja traktawaŭ jaho papirosami i staraŭsia dahadzić jamu, Taho-ž dnia wiečeram idučy hramadoj damoŭ, ja pierad usiej kampanijej wyjawiŭ nowaje atkryćcie. Jany śmiejalisia i žartawali, ale na druhi dzień adzin za adnym zjaŭlalisia z doŭhimi pakunkami na słužbu.
Trejciaho dnia prachodziačy horadam, zaůwažyů ja zusim nieznajomych mnie ludziej s salcesonami pat pachaj, a piataho dnia, kali kot-pamaŭza sapsawaŭ majo aružže, ja, zajšoůšy u kramu, dawiedaŭsia, što cena na salcesony s 40 kapiejak padniałasia da 50 za funt.
Za miesiac u našym horadzie adbyŭsía hałosny pajedynak na salcasony miejscowaho doktara z adwakatam, jaki narabiŭ niemała homanu.
U paławinie druhoha miesiaca ab nowym atkrycci daznałasia palicija i na ŭsich wulicach horadu byů rasklejeny cyrkular, jaki abwieščaŭ, što ludziam, katoryje nie majuć pazwaleńnia na aružže, zabaraniajecca nasić pry sabie salcesony ŭ kuskach daŭžejšych za čwierć aršyna. Aružže heto, pajaśniaŭ cyrkular, tym bolš škodnaje, što, „wieščestwiennyje dakazacielstwy“ lohka mohuć być zništoženy.
Hetkim paradkam kaŭbasa aficyalna była pryznana za wažnaje aružže, a moj siabra za swajo atkryćcie dastaŭ prozwišče „siabry s kaŭbasaj“.
