Z liku światoŭ u cełym hodzie,
Musi dla našaho brata
Adzin Wialikdzień ŭ našym narodzie
Budzie najbolšaje świata.
Bo jšče pryčyna budzie takaja,
Što jaho žduć ŭsiej dušoju,
Bo jano z wieku tak prypadaje
Zaŭsiohdy rannaj wiasnoju;
Budzicca so snu naša ziamlica;
Raście na kuście listoček
I zielanieje tahdy trawica,
Adžyŭ žučok, matyloček.
Šera ziaziula z ranku i ŭ wiečer
Jarka kukuje u sadzie,
Pawieić cichi i ciopły wiecier,
Pojdzie skacinka u stadzie.
I akrom taho ŭ našym narodzie
Josć uspaminki takije:
Sieŭšy na soncy dy pry pahodzie
Časta haworuć staryje,
|
