Гэта старонка не была вычытаная
«Kab hetamu praŭda, kab hetak radziła,
«Jahniatak chapiła-b na ceła siało!»
.........
Praścilisia ščyra my s chatkaj Daniły,
A kolki tam dumak!.. Ach, moj že ty Boh!..
Na wulicu wyjšli — nas ślozy dušyli…
O, ciomnaja žytka, ty čysty astroh! —
My dalej šahajem, dy ślozy ucirajem
I molimsia Bohu: dyk daj-že nam Boh
Žyćcio, kab my znali — pakul paŭmirajem;
Daniłoŭ kab wyros na niwi haroch!..
Lawon Łobik.
|}
