Гэта старонка не была вычытаная
«Ŭsio balić wa mnie, Łukaška!
«To ŭ žar kinie, to u pot;
«Nyje śpina, ŭ hrudziach ciažka,
«Rwie i tuzaje žywot».
— «A mo lipoŭ ćwiet pamože,
«Ci rumianak s čabarom?
«Padarwałaś ty, niaboža,
«Što ŭsio jenčyš z žywatom».
Mocna žonka zaniepała,
Adaleła jaje chwor.
Łukašu tut jasna stała,
Sto nia wylečyć čabor,
Až zmianiłaś baba s twaru,
Wočy ŭpali, wytyrk nos,
Ščoki čyrwany ad žaru,
Choład niejkl jaje tros.
II
A tymčasam razwidniałaś,
Jak Łukaš zaproh kania;
Pa zawuhołkach słaniałaś
Kłapatliwaja świńnia.
Cicha wieśnicy skrypieli,
Miernie stukaŭ ŭ humnie cep;
Žorny basam pieśni pieli,
Ciorli zierniatki na chleb;
Čuŭsia homan kala studni,
Wiodzier hruk, dziawočy śmiech,
