Старонка:Apawiedańnia i lehiendy wieršam (1914).pdf/51

I wyžnuć postać adnu, druhuju;
Snapoŭ nanosiać, braŭšy ŭ achapku,
Dy jak pastawiać pieršuju babku,
Stanuć nawokał jaje, jak dzieci,
Dy pačnuć pieśni ŭsie razam pieci,
A maładzica suwoj razšyje,
Dy cełym stanam babku nakryje.
Paśla pasiaduć kruhom, jak huski,
Majuć harełki šmat i zakuski,
I ljeć druhaja, jak u kadušku,
Ci manapolku, ci samatužku.
A jak padwypjuć baby i džiečki,
Pačnucca žarty, śmiechi, prypieŭki;
Paśla zbiarucca usie da kučy
Dy piajuć «žniwo», damoŭ idučy:
«Da užó sonce za bor zajšło
«Ja małada damoŭ pajšła,
«Mnie maładoj nia chočecca
«Kala piečy waročacca»…
Adny s paradku ŭsio pačynajuć,
Druhije hetym, bač, atpiewajuć
I tak suładna, — z boku zdajecca,
Jak bytcam pola źwinić, trasiecca.
Ciažkaja praca ŭsim nie dadzieła,
Až tut i leta ŭžo prlacieła.
Žniwo jarnoje — heta ŭžo wosień
I, jak toj kaže, rabotak wosiem.
Ŭžo dni pachmurny i karaciejšy,
Chałodny nočki i šmat daŭžejšy,
Ranicy mokry, abo tumanny;
Časam marozik wyskačyć ranny,
I na načlezie sciužaj nia śpicca,
I sam nie znaješ, za što chwacicca.
Bo jšče i siena na sienažaci,