Гэта старонка не была вычытаная
Woś susied, wajšoŭ u chatu,
S kišenia toj list dastaŭ
I, Adeli jaho daŭšy,
Ŭsio patylicu skrabaŭ.
— «Zmitrok twoj — užo nia twoj jon,
«Dušu Bohu jon addaŭ.
«U wadu jon uwaliŭsia
«J ceły tydzień praležaŭ».
I Adela, jak hałubka,
Stała krepka pryčytać.
A susied nasunuŭ šapku
J kirawaŭsia uciekać.
— „Nu, Adela, budż zdarowa
«I tak krepka nie biaduj;
«Wo, ŭ ciabie čaćwiora dzietak —
«Tolki ich ciapier haduj».
I susied toj wyjšoŭ s chaty
Da swaich dziaciej damoŭ;
Abarankoŭ ceła wiasła
Jon panios swaim dziaciom.
Astałasia tak Adela,
Jak bylinka u ściapu,
I ŭ Wialiki Dzień hałosić,
Pa swajomu Zmitraku.
Janka Swietlačok.
|}
