Zaświtała ranica,
Pośle wiesnawoj nočy.
Kniaź Duleboŭ, sam Kumar
Praciraje zo snu wočy
I, nakinuŭšy kažuch,
Ŭ pole wyjšoŭ padziwicca,
Świežym wietram wiesnawym
Zo snu krychu aświažycca.
Razam staŭ
I znak daŭ, —
Bajaryna kliknuŭ:
«Chadzi sam,
«Hlań wo tam!»
I na tor padmihnuŭ.
— „Paznaj, woju daznany,
„Chto tut śled woś toj pakinuŭ,
„Dzie jon sam, toj čužanin?
„Dakul zjechaŭ, dzie jon zhinuŭ?
„Niespakojen hetym ja:
„Čy nia worah nas cikuje,
„Dy zniačeŭku chiba nas
„Nalacieŭšy zbić miarkuje“…
|
