gičnuju Kammissiju, Kirkor paśla hr. Eŭstachoho Tyškiewiča zajmaje najbolš wydatnaje miejsce ŭ wialikaj i cennaj nawučnaj pracy hetaj Kamissii. U hetym časie piše i drukuje «Przechadzki po Wilnie», katoryje robiać Kirkora nadta popularnym u našym hramadzianstwie dy pačynaje nadta cennaje wydaŭnictwo «Teka Wileńska», dzie drukujuć swaje pracy najlepšyje tahočasnyje literaturnyje siły. «Teka Wileńska» wychodzić praz 1857 i 1858 hod i znachodzić šmat padpisčykoŭ i čytačoŭ. Ŭ 1858 hadu pryježdžaje ŭ Wilniu car Aleksandr II. Kirkor drukuje na prywitannie albom «Bъ память пребыванія Государя Императора Александра II въ Вильнѣ, 6 и 7 сентября 1858 года». U albomie kolki prac pamieščeno u polskaj i francuskaj mowie i staćcia Kirkora pa rasiejsku «Очеркъ истории города Вильны». Аproč hetaho ŭ kancy alboma pamieściŭ Kirkor dwa wieršyki adzin litoŭski M Akielewiča, a druhi biełaruski «пѣсьня зъ паклонамъ адъ литоў ко р синскай мужыцкай грамады» Wincuka Korotynskaho.
Ŭ hetym samym 1858 hadu byŭ wialiki ŭ Wilni zjezd šlachty, katoraja deklarawała caru Aleksandru II swaju dumku ab skasawańni pryhonu Hod hety dla nas wažny tym, što ŭ Wilni adbyŭsia pieršy biełaruski schod piśmiennikoŭ, katoryje apracawali plan wydaŭnictwa knižek dla biełaruskaho narodu, što mieŭsia być wyzwolenym z ciažkaho pryhonu.
Zmianilisia časy i z hetaho ničoha nie wyjšło. Z biełaruskich piśmiennikoŭ byli tady ŭ Wilni, aproč Syrokomli, Moniuški, Wincuka Korotynskaho, Romualda Podbereskaho i Kirkora, Wincuk Dunin-Marcinkiewič, Arciom Weryha-Dareŭski i kolki maładych. Woś z hetaho času majem cikawy wieršyk Arcioma Weryhi-Dareňskaho, u katorym jon, aproč druhich ludziej, zwiertajecca i da Kirkora:
|
Adaśka, rodny Adaśka! |
