hoj wioscy ci ŭ inšym pawiecie. Dyk treba padumać ab abmienie knižak ci cełych biblijatekaŭ, kab ich možna było pieranosić z miesca na miesca.
Kožnaja biblijateka miecimie dźwie asnaŭnyja častki — adnyja knižki nazaŭsiody źwiazanyja z dadzienaju miascowaściu, knižki byccam „nastolnyja“, mohuć jany być na‘t adnolkawymi ŭwa ŭsich knižnicach, prykładam asnaŭnyja knižki z haliny litaratury ci historyi i h. d.
Spałučany z hetkim prajektam niekatoryja techničnyja patreby. U pieršuju čarhu patrebnyja padrabiaznyja katalohi z adnaje starany i adnolkawyja ŭsiudy šafy biblijatečnyja, kab možna było pierawiaści cełuju biblijateku na druhoje miesca. Adnačasna na hetym šlachu možna prymusić paasobnyja hurtki da bolš uwažliwych adnosinaŭ da pierachoŭwańnia knižak. Pakinu na staranie, jak najlepš było-b naładzić henaje plerachoŭwańnie, jak rabić abmien knižak i biblijatekaŭ i h. d. Chaču źwiarnuć tolki ŭwahu na wyšpamianionyja sprawy z dumkaju wyklikać abmien dumkami i hutarku ab praktyčnych mahčymaściach realizacyi henaha planu.
X. Biblijateka-čytalnia.
Praŭdu kažučy, kožnaja biblijateka pawinna być adnačasna čytalniaju. Heta najlepšaja forma pracy. Chaj biblijateka nia budzie kramaju, dzie kuplajecca tawar, a kupiŭšy jaho, chutčej uciakajem da chaty. Razumiejučy hetak, jak było wyšej haworana ab biblijatecy, razumiejem wielmi dobra, što jak-ha terytoryja joje budzie miescam abmienu dumak, miescam dyskusyi, dzie ŭsieńkaje, što zacikawiła, što nabaleła ŭ dušy, a što ŭjawiłasia pry čytańni, dobra wyjaśnicca, raskumiakajecca. Hutarka ŭ čytalni pakaža jasna, ci čytač usieńka zrazumieŭ. Hetkim čynam čytalnia budzie pieršym naturalnym hurtkom, dzie buduć wykoŭwacca zmahary i pawadyry dobra razumiejučyja siabie i swaje zadačy.
