Centralnaja ŭstanowa pamoža čytelniam cieraz swaich delehataŭ. Delehaty henyja miecimuć lahčejšuju rabotu, jany pamahacimuć tolki raźwiazać daśpieŭšyja pytańni, jakich nia ŭmiecimuć dawiaści da kanca samyja čytačy na miascoch. Delehaty pamohuć praktyčnymi radami. Na henym šlachu z čytalni moža wykrystalizawacca taki ci inšy kurs, zaležna ad patreby i zacikaŭleńnia siabroŭ dadzienaha zhurtawańnia.
Knižki buduć nasampierš mahčymaściaj pryjemna prawiaści čas, henyja ž knižki buduć usim krynicaju nowych idejaŭ. Jany pamohuć čysta praktyčna nawučać, jak lepš haspadaryć, jany pakažuć bolšy i šyrejšy świet. Wialiki tutaka plus knižki, što jaje my možam zaŭsiody wybrać, kali ludziej najčaściej my nia wybirajem a mižwolna łučajem u takuju ci inšuju hramadu ludziej, dzie nam treba ŭžo datarnawacca da taho, čaho jany ad nas chočuć.
Čaławiek nia žywie zaŭsiody ŭ sfery wysokich ideałaŭ, dyk zrazumieła, što ŭ biblijatecy pawinny być knižki roznaha źmiestu. Buduć u joj knižki lohkaha źmiestu, buduć bajki, buduć powieści, buduć inšyja, naskolki moža zdabycca dadzienaja biblijateka.
Hramadzki charaktar biblijateki daść nam mahčymaść wykarystać usie tyja asnaŭnyja typy čytačoŭ, pamiž jakimi najčaściej nahladajem: I. tych, što cikawiacca pawažnaju lekturaju, II. lohkija typy, što cikawiacca tolki „cikaŭnymi“ knižkami i III. inertnyja adzinki, jakimi treba ŭžo ad samaha pačatku pakirawać, samyja jany nia ŭmiejuć wybrać, nia wiedajuć, jakoje knižki jany chočuć. Pry ŭmiełym kiraŭnictwie z henaje katehoryi čytačoŭ wyrastuć karysnyja pracaŭniki.
Sprawaju kiraŭnictwa biblijateki-čytalni i ŭmiełaha supracoŭnictwa z siabrami instytucyi, — kab čytač prajšoŭ hetki šlach pry knižkach: kazki, ci ahułam najlahčejšaja lektura, jakuju možna budzie
