taka zaściaroha — Instytut heta nia meta, a tolki adzin z mahčymych šlachoŭ da mety. Na heta my ŭsie zhodnyja. Ciapier znoŭ majem bahaty daśled arhanizacyjny i tych zaminaŭ roznajakich, jakija stajać pierad zakładzinami i pracaju hurtka. Dyk ždučy zakładzinaŭ hurtka, my ždžem šyrejšych mahčymaściaŭ pracy, a pakul što marnujem čas, nia wykarystaŭšy jak śled usich sposabaŭ zdawolić patrebu drukawanaha słowa na wioscy ŭ formie biblijateki.
Nia wiedaju, ci Centralnaja Uprawa Instytutu mahła-b siańnia skazać na asnowie statystykaŭ paasobnych hurtkoŭ i ichnich biblijatekaŭ, kolki siarednia ludziej karystaje z biblijateki, jakija knižki najbolš chodkija, jaki ahulny kruhazwarot adnaje knižki ŭ dadzienaj miascowości.
Nia wiedaju, ci farmalna tarnujecca parahraf rehulaminu, što čytačom biblijateki moža być siabra Instytutu i kolki ludziej nie naležačych da arhanizacyi čytaje knižki.
Dyk zwažajučy na techničnyja zaminy pry razhortywańni šyrejšaje kulturnaje pracy i adnačasna wiedajučy, što lahčej naładzić biblijateku, chaj i nadta skromnuju, treba nam padumać, jak uziacca da kankretnaje ŭ henym kirunku pracy.
Wielmi časta jość u toj ci inšaj miascowaści adna dźwie adzinki zdolnych pakirawać biblijatekaju, a niama dziela roznajakich pryčynaŭ umowaŭ dziela inšaje pracy, dyk treba sarhanizawać toje, što źjaŭlajecca mahčymym u siańniašnich umowach.
Paasobnaja biblijateka samastojnaja ci ŭ łučnaści z hurtkom kulturna-aświetnaje arhanizacyi nia miecimie, za nadta małymi wyniatkami, nieobmiažowanaje kolkaści knižak. Knižki ŭ praciahu adnaje ci dźwioch najbolš zimaŭ treba kab byli pračytanyja i jany sapraŭdy buduć pračytanyja; prytok nowych čytačoŭ nia moža być taki bujny, kab dziela ich trymać usie knižki na adnym miescy, kali jany mahli-b być z wialikaj karyściaj na dru-
