Heny biblijatekar budzie ŭ niekatoraj miery zarukaju metnaści zmahańnia i budzie jon adnačasna ŭzhadawalnikam, jon budzie zaachwočwać, jon wučycimie…
Henyja tolki što pamianionyja mamenty pakazywajuć na niazwyčajnyja cennaści wandroŭnaje biblijateki; maje jana biazumoŭna swaje i adjemnyja starony. U pieršuju čarhu, možna kazać, budzie ŭ tym, što efekt pracy nadta zaležacimie ad indywidualnaści biblijatekara.
Adnak henaja adjemnaść tutaka pajmo wielmi adnosnaje. Zaŭsiody možna palochacca, što błahaja adzinka zaminacimie ŭ pracy. Dziela hetaha adnak nia budziem ža my spyniacca ŭ pracy, dzie bačym wialikuju karyść.
Kali idzie ab staranu techničnuju, dyk jość biazumoŭna nad čym padumać. Treba hrošaŭ na knižki, na pierawozku ich, na biblijatekara. Chaj padumajuć nad hetym usim našyja kulturna-aświetnyja arhanizacyi. Dziela ich heta budzie mahčymaść pašyryć kruh dziejnaści na tyja pawiety, dzie dahetul nia puścili jany nia to što kareńniaŭ, a na‘t malusieńkich rastkoŭ…
._%D0%A3%D0%B7%D0%BE%D1%80_1.png){kind=small}
Chacieŭ-by ja na hetym miescy padzialicca z dumkami ab pracy ŭ biblijatekach stałych. Prawilna heta ci nie, a wiedajem my ŭ našaj akcyi biblijatečnaj siańnia adnu wyklučna formu: mianoŭna — kali biblijateka stulna złučana arhanizacyjna z aświetnym tawarystwam. Prykładam hurtki Biełaruskaha Instytutu Haspadarki i Kultury. Forma mo‘ jano wielmi dobraja, dziela taho, što daje lepšyja mahčymaści wykarystać kulturny bahaž i aružža ŭ formie knižak, daje lepšuju zaruku, što knižki nie prapaduć, nie raspaŭzucca, što čytańnie budzie jšło arhanizawanym sposabam.
Dyk biaručy sprawu z asnaŭnoje starany, stanowišča hetkaje wielmi prawilnaje. Tolki adna tu-
