А ўс помпіўшы аб пеўні, ён 1 далей выскагвае. свае думкі на гатую тэму ў зьвязку з пытацьном аб розных кепствах, аб якіх ня ведалі людзі добрага старога. часу; затое-ж ўны былі багацейшыя, здаравейшыя, мацнейшыя й трывальшый: Ў «И то ведзмий страшная шкода: гологузые куры ховать, Ийхь достатвомь. рарыти. А за моей памети прысмаковь гетых» не бывало: добра была гуска зь» грыбками, кашка з» перчыкомь, печонка зь цы- булькою пли зь чосныгомь, а коли на препышные . достатки-- каша рыжовая 2 шафраномь. Вина венгерского не зажываля; передь тымь мадмызаю скромно шіялі, мелокь п горбасчку дзюбадя. А грошы по- достаткомь мБвали, муры муровалй ия. войпу славную крбБ0ко и лучей держали, какь теперь». І Асабліва. ганьбіць. сатырык кабет; іх фрайтоўства й здучанае з гэтым сапсуцьцё абычайпасьці. і «И то не до. речы,--кажа ён:--вь богатыхь сукняхь вашые панБ ходять. Не зцали передь тым» португале пап фортугале'); а подолокь рухаеіся, а около подолдка чепляется; а дворанань В» нож-. ку, какь соколь, загледасть. штоб» гдБ іципнутй -солодкого мяса. Я. то же радиль бы, нехай бы бБложоцки нашые вь запипанвые давлые убералися козакпвки шнурованные, назади посяли роспорки, а кь то- му штобы зь пімецка зажываля. плаюндрыкн”),--не такь бы скоро любительну скрадываля бредаю. А тепер» хотя зь рогатаною па. зар: 75 стой, ві жывые очы такого бБса не; упильнуеш?». Усё, што выстаўляецца: на, паказ: у гэтай сатыры; усё гэта, пэў- на, вя выдумка. Усе гэтыя повыя парадкі ў паўсёдный. жыцьці, якія пранікалі ў ціхі патрыархальны быт беларускага грамадзянства - пад уплывам чужынцаў і суседзяў палякаў, абураюць - нашага” прастака сатырыка, лві выказвае. свае думгі проста, без. абходаў, як аб чымсь набалеўшым, на што бп «цадтго ужо насмотрыўся». А каб хто-колечы не папракаў яго ў тым, што ён маніць, аўтар запаўняе ў канапы сваёй «прамовы:» а сА што же есмо. скавалі, до всіе правда». Ін Мялешка імянуецца . каштэлянам смаленсіім, але быццам-то ён. быў: выбрапы: паслом на сойм не ад аднаго толькі: Смаленску, але ад больш звачпага. збшару Беларусі, алі аб'ё гэтым сўдЗіцнія вакны: “чэньня гэтага твору: «Давно,--чытаём “ам,--0; томь зака весь повбть не только Вь мые а --” гарна Ф ас - з руна ааатаа манэта ў 10,240 чыргондаў; іх насілі на пацерках, як на Украіне слукати?; 2) пайтазёлы (маноцкія?.
