да Бога Тварца, што ён мне, заблудзіўшаму ў маёй моладасьці, не да- зволіў прапасьці, адступіўшы ад прававітай веры й зыйшоўшы з збаў- леннага шляху. Я заблудзіўся, як авечка, будучы ў маладых гадоў бы. хаваны ў нямецкіх гарэтыцкіх школах. Але міласьцівы Госпад і Спа- сіцедь мой, як добры і ісьцінны пастыр, ня Хочучы пагубіць. грэшнага. чалавека, у невычарпаным мідасэрдзі і ў безгразічнай даброці сваей боскай, асьвяціў мой розум, прывёў і прыняў мяне ў сваю ісьціндую аўчарню, сваю ісьцінную Рымскую царЕву”). І Аднак, стаўшы католікам і многа даючы ахвяраў на касьцёлы ў каталіцеія магастыры, Леў Сапега гатак сама падтрымліваў ня толькі вуніяцкія, аде й праваслаўныя сьвятыні і ў сваім тастаманце не. за быўся аб іх. Наадварот, вельмі горача кажа: «Рускія цэрквы, “пабу- даваныя мною ў маіх маетнасьцях, разам з усімі фундацыямі, упамя- путымі ў гогым тастаменце, а гэтак сама. ўсімі іншымі, якія бы яшча, пры жыцьці мог пабудаваць і падзяліць на чэсьць і славу Госпаду Богу ўсемагучаму, у “Гройцы Сьв. ядынаму, няхай назаўсёды вечна й непарушна застаюцца й знаходзяццё пад удадаю прасьвяшчэнлаых біскупаў грэцкіх, у маіх фундацыях азначаных; а менавіта яго Мі- дасьці айца мітрапаліта Кіеўскага, Галіцкага і, ўсея Русі, яго мілась- пі айца біскупа Луцкага й Пінскага, цяперашніх ! наперад будучых. А калі-б хто з маіх патомкаў або: іншых пасьдоднікаў адважыўся: пасягауць на гэтыя ўспамянёныя маі фундацыі, наданыя манастыру. касьцёлам і цпарквом, якія ў рэлігіі грэцкай і ў вуніі знаходзяцца ў мною ўфундовайы, 1. хто пасьмеў бы зьмяніць маю волю; прыцісь- няць ці адбіраць, той хай кожны будзе пракляты ва гэтым сьводе і ў будучым веку, і няхай Госпад Бог адыме ў яго ўсе духоўныя й цялесныя тут на гатым сьвеце і ў будучым вееу збаўленыя й вечныя ўцехі, і кожнага з гэткіх я выклікаю на страшны суд. Божы. Бо, ка- лі-б я сьмертнаму чалавеку запісаў тое, на што маю права, і ніхто бы ня мог гэтага адняць у сьмертнага чалавека, то тым больш -- ніх- то ня мае права браць таго, піто я на адпушчэньне грахоў маіх і дзеля атрыманьня царства нябеснага, на чэсьць і славу І. Б. ўсема- гучаму, ў Тр. сьв. ядываму, на касьцёды, Цэревы, якія ў, вуніі з Рым- сваю царквою знаходзяцца, даю, дарую Й запісваю, 60 я маю права раслараджацца сваёю ўласнасьцю й рабіць тое, што мне спадабаецца, 1 нікто мне гэтага, як пры жыцьці забараніць ня можа, гэтае і пась- ля сьмерці адбіраць, зьмяняць 1 гвадціць маю волю ня мае праназ. ы 1) Поўны тэкст тастаманту (папольску) падрукоганы у кнізе: «Заріепожіе”, Маіег” іаіу Пізіог. репеаі. РеівізЬшга 1890 С І 39.
