Кгды жь то вжо в рукахь свойхь кождый, коли п0х0ч6гі, мети можсть, прошу: рачыте жь в мпжссть тую працу оть мове Бьдячне пуинктя; а, маючи вольности свой правоуь добре обьвароваць е, того постерегати, обысте до судовь и до трабуналогь це только людей добрыхь а тыхь празь нашяхь добре умеетныхі обирашя, аге бдя- цихь сё пана Бога и цнотапвыхь, которые бы ке для цподытку сво- аго а ку шкоде блияжнего для лакомуства «своего й для, подарьковь права выкручаля, але, простых» трыбомі идучы, светое правды и справедаявостя постерегаги, а тую вольностк, которою се топінюо, Б» цедостя намь заховали. С тымь се дасіе й милости вашихь милостей братерьской поручаю». 7; У цпасьвячэньні каралю паміж іншым кажацца, што гаты ,статут новый, а на многихь местьцахь 01» людей мудрыхь а Б» правахь бе- гдыхь з народу. нашого на то абраных поцэавленый“,--адкуль відаць, што над складаньнем статуту працавалі, апрача падканцлера, і іншыя асобы падяго кіраўніцтвам. Алё іменьні гэтых супрацоўвнікоў невядомы, і ў кожным выпадку, заслуга за поршае выданьне Статуту : ў друку. цалкам вывадае на долю Льва Сапегі.) г“ аа Дзяржава, як належыць, ацаніла працу Льва, Сапегі. Кароль аб- дарыў яго новымі маентнасьцямі, а тагочасныя пісьмененікі ў сваіх цана- гірыках называлі яго «бацькай бацькаўшчыны» і літоўскім Солёнам, Ма- ла гэтага, у наступным годзе кароль назначыў Сапегу на паўвышэйшую ў гаспадарстве пасаду канцлера, якую займаў да яго Крыштоф: Радзівіл. Яе шчыры католік, кароль не ўспадабаў “Радзівіла за яго прыхіль- нана Фа насьць да пратэстантаў. А Леў Сапега якраз у 1988. г. паказаў сваю] прыхільнасьць дз, каталіцызму. Народжапы й ахрышчаны ў праваслаў-! най веры, Сапега заставаўся гэткім усе свае маладыя годы. Пад упаы- вам загранічных нямецкіх школ, ў якіх вучыўся І. Сапега, ён прымае пратастанцкую" рэлігію, якая лічылася тады ў ІПольчшы й Бе- дарусі азнакаю прасьвячоных людзей, асабліва з багатых і знатных родаў. Праз нейкі чае Сапега ў 1588 г. прыняў. каталіцтва, чаму шмат дапа- могзнамяніты ў той час казеадзея--іезуіт Пётра Скарга, а гэтае сама жонка Сапегі, каталічка з дому. Фірлеяў. Аднак гэты крок епрытнага дыпдёматы быў выкліканы: часткаю й палітычнымі варункамі. Праўда, ў сваім тастаманце Сапёга тлумачыць гэты важны факт сваім глыбо- кім ўнутраным перакананьнём. с«Найперш--кажа дбн,--вызнаю багатыя й вялікія міласьці Госпа- 1) Пасьля Сгатуг перавыдаваўся няраз: у 1619 г. у Віль яшчэ пры жыцьці Сапегі, у 1648 г. у Варшаве пры Уладысааве ІУ, у 1698 г. у Пільмі иры“Яле Сабоскім; ай раз яшчэ там-жа пры Жыгіх. Ші ў 1786 г. там-жа пры Сталіса. Аўгусоце,
