га (ў 1600 г.) і Андрэя, ясі быў перш старастай аршанскім, пасьля ка- стэлянам вітабскім і ваяводаю мсьціслаўскіў (ў 1011), 1 апрача гэта- га трох сёстраў. Ужо з малых гадоў Доў Сапега адзначаўся сваімі здольнасьцямі, а дзеля гэтага яго бацькі, не здавальняючыся 7тагочас- вым звычаем хатняга выхаваньня, пажадалі даць яму школьную аду- кацыю; пры гэтым Деў Сапега асабліва цікавіўся гісторыяй і красна. моўствам. Хлапец, на якога клаліся вялікія надзеі, пасьшя сканчэньня школы быў пасланы ў Лейпцыг, дзеля атрыманьня вышэйшай адука- цыі. Там праходзіў ён клясыкаў, а гэтак сама філёзафскія й праўвыя навукі. Вярнуўся 4. Сапега з загразіцы, калі Жыгімонта ўжо зьма- ніў Стафая Баторы:? У. хуткім часе перад новым каралём ём павінен быў выступаць ў. справе свайго бацькі, а з тае прычыны, што кароль ні сдова не разумеў: папольску, то І. Сапега выкладаў справу й тлу- мачыўся з. каралём палацінску, Гэта так спадабалася каралю, што ён пастанавіў: мець на ўвазо адукаванага й здольнага маладога чадавока, іў 1580 г. Сапега на 23-ім годзе свайго ліыцьця быў назначаны на пасаду. сэкратара В.. Ён. Літоўскага: Распачатая вайна з Расеяй пры [ване Грозным дада магчымасьць Льву Сацезе адзначыцца на ваен- ным і дыплёматычным становішчы. Офармаваўшы на; свой Еошт. гу- сарскі полк; ён зьвярнуў на сябе ўвагу ў баёх пры Завалачы, пры Вялікіх Дуках і пры ўзяцьці Пскова: пасьля гэтага ён быў абдараны новай пасадай з тытулам пісара В. Кн. Літоўскага. У 1584 г. пасы- лаюць Сапегу на чале пасольства ў Маскву, куды ў той-жа ролі езьдзілі раней яго двядзькі: вітабскі “ваявода Мікола й менскі-- Андрэй Са- шпегі, З вязвычайнай “адвагаю заявіў ён публічна кэралю пры выезь- дзе ў. Маскву: «Я хачу аднаго, Кароль, з'рнуць у вочы дэспату і ўпа- корыць яго. напомніўшы яму аб тваіх шпабедах, нёпабедны кароль Праўда; былі часы; калі паслы манархаў, стаўшы, перад тварам яго, ад страху падалі трупамі: маё паяўленьце, падмацаванае павагаю па- бядзіцедя, быць мола, патрапіць уцакорыць дзікасьць 1 лютасьць яго». Сапега ўжо не застаў Грознага жывым і з яго насьледнікам Фёдарам Іванавічам: патрапіў закдючыць мір на 10 год, пакідаючы пры Поль- шчы Полацк. Веліж і ўсю Іафлянпкую краіну. Цераз 16 год, ужо за пававаненя Барыса Гадунова, Леў Сапега быў пасланы каралёў Жы- гімонтау Ш у цаўторнзе: пасолества ў Маскву ў 1600 г, і ён зноў. дабіўся міру на 20 год, гэтсім чынам руйнуючы хаўрус Барыса з кн. Валошскім т Міхайлам, пакірованы супроць Літвы й Польшчы. Захавадася «прывітальная прамова Сапегі, якую ён сказаў Гадунову ў часе аўдыенцыі: гэта прамова зьяўляецца вольмі цікавых узорам бв- дарускае мовы, на ясой гаварылі прасьвячоныя станы ца самым ру-
