Гэта старонка не была вычытаная
Вось як яны усе зыйдуцца
Ў маю сьвятліцу — маё сэрца, —
Імглою вочы прыбяруцца.
Душа на жальбу абапрэцца.
І блісьне першая сьлязіна,
За ёй апошняя заблісьне, —
Абедзьве па табе, дзяўчына,
Што я чакаў так бескарысьне!..
20-I—1915 г.
|}
