|
Грымну я, грымну па струнах бунтарных
Рукою, потам абмытай, —
Ліся, каціся па гонях папарных
Розгалас песьні забытай.
Доўга блудзіў я, блудзіў дзірванамі,
Крыж спатыкаў, дзе праходзіў;
Сьмехі, насьмешкі нясьліся з вятрамі,
Шла непагода ў народзе.
Жаль далятаў з недалёку, далёку,
Чулі жаль гэты каменьні,
Чэз так прыгонна, самотна, нялёгка…
Церні, за цернямі церні.
Стрэну калі часам дзе прасьвятленьне, —
Злыбедай сонца зардзіцца;
Сьледам зыходзяць, ідуць пакаленьні —
Ўсе ад цямніц да цямніцаў.
1908 г.
|
