Гэта старонка была вычытаная
І так песьню вядзе —
Голас хрыплы такі —
Аб сваёй аб бядзе,
Рукі жме ў кулакі:
„Сорак год я служыў,
Сілу змог без пары, —
Стаў служыць — молад быў;
Цяпер гляньце — стары.
„Эх, служыў пану я,
Працаваў за пяцёх,
Працаваў за каня,
Рана ўстаў, позна лёг.
„І араў, і касіў,
І канавы капаў,
Пушчу сек і вазіў,
Ня раз по ўху дастаў
„Шла работа агнём…
Пан-жа, ведама, жыў:
Багацеў з кожным днём,
Смачна еў, смачна піў.
А я чахнуў, бядак,
Галадаў, мёрз, як воўк,
І служыў верна так,
А цяпер“… І замоўк.
Толькі сьлёзы кап-кап!
Абмахнуў іх рукой…
Ну, будзь, браце, ня слаб,
З бяды сьмейся чужой!
Дый ня сьмейся з мяне,
Што так смутна пяю,
Бо і так там на дне
Душу змучыў сваю.
15-IV—1906 г.
|}
