Гэта старонка не была вычытаная
А тут сьлёзы кап-кап!
Абмахнула рукой…
Ну, будзь, браце, ня слаб,
З бяды сьмейся чужой!
Вось гуляе багач,
А палац той дрыжыць,
А пад брамаю плач —
Там сіротка стаіць.
Ня уздойме ўжо рук,
Мароз целам трасе,
Ногі снуцца у крук,
Вецер скаргі нясе:
„Раз ішоў тут народ,
Песьні дзіўныя пеў,
Пеў ісьці напярод,
Сьмерці ў вочы глядзеў.
„Тата з імі пайшоў —
І дагэтуль няма,
А тут холад тне кроў,
Сыпе сьнегам зіма,
„З хаты выгналі вон;
Няма есьці чаго,
Правясьці ночку, сон
Няма дзе у каго“.
І тут сьлёзы кап-кап!
Абмахнула рукой…
Ну, будзь, браце, ня слаб,
З бяды сьмейся чужой!
Вось зноў нешта чуваць, —
Стаў дзядок пад вакном,
З плечаў торбы вісяць,
Бок падпёр кастылём.
