Гэта старонка не была вычытаная
Жывёла пужліва
З поля пляцецца,
Пастыр жаласьліва
Дзьме на жалейцы.
Канькоў у пракосе
Чутна пагудка,
Кабета галосе
Пад крыжам жудка.
На жаль не папрасны
Людзі глядзелі;
Балесны няшчаснай
Вечар нядзелі.
А ўцеха ня сходзіць,
Граюць на скрыпцы;
Па некім заводзяць
Звон у капліцы,
Сягоньня — мне можа,
Заўтра — табе мо‘…
Гуляў ты, нябожа,
З раньня з усема. —
Пад вечар-жа людзі
„Вечны“ запелі.
Згадай, хто жыць будзе
Ў тую нядзелю?..
1906 г.
|}
