Зьвіваў ёй ніткі — для прынады —
На матавіла з верацён,
А як яна палола грады,
Выносіў зельле з баразён.
Калі на лузе грэбла сена,
Я за яе насіў пласты.
А як нагрэбла звыш калена,
Я сам варочаў вал таўсты.
Снапы ў жніво насіў у мэтлі, —
А ўсё, каб ласкавей была —
Ня раз ёй комінак расьсьветліў
Калі вячэраць з поля йшла.
Выкручваць памагаў бялізну,
Ды шмат яшчэ чаго і ў чым…
І так характар яе вызнаў,
Што і ня сьніў аб чым благім.
Мяне стан звабіў перагібны,
Так да яе прыліп красы, —
Купіў пярсьцёначак ёй срыбны
Касьнік чырвоны да касы.
Купіў ёй хустачку і жычку,
Шнуроўку ў талю падабраў,
А раз паркалю на спаднічку
Ў коопэрацыі набраў.
Набраў ёй нават і тавару
На чаравічкі — напавер…
Аж тут як дасьць яна мне жару
Што й не да ног яе цяпер!
На ліха ў Менску ў „пішчытрэсьце“
Стаўляў ёй піва і сітро,
Каб гэта бліжай яе сесьці,
Каб ня нудзілася нутро!
