Гэта старонка не была вычытаная
Глянь цяпер у хату
Гэтай гаспадыні,
Хто жыве — ня ўцяміш —
Ці людзі, ці сьвіньні.
Па куткох і столі
Павуціньня густа,
Гразі на падлозе —
Ў паўаршына луста.
Зьбіта, як стог сена,
Ў качарэжнік сьмецьце, —
Вон ня выкідана
Мабыць з таголецьця.
Пад нагамі венік,
Чапяла ў запеччы,
За парогам вілкі,
А ўсё недарэчы.
Кіснуць не памыты
Ў лыжачніку лыжкі,
Дзе папала — у нелад
Саганы і міскі.
На стале абрус той,
Як у бот ануча,
Не пасьцель на ложку,
А так — рызаў куча.
А пад ложкам важна
Хлеў цялё зрабіла,
Парасяты тут-жа, —
Проста глянуць міла.
Пад сталом скавыча,
Як-бы чаго плакаў.
З апараным бокам
Галодны сабака.
