Гэта старонка не была вычытаная
Але як там далей.
Так і гэтак глянеш, —
Нікне ўся павабнасьць,
Любіць перастанеш.
Вось пачнем мы зьнізу,
Па сваёй прастоце, —
Ногі за калена
У гразі, ў балоце.
А калі абута,
Каб ня секлі блохі,
З лытак без падвязак
Зьехалі панчохі.
Перад у спадніцы
Ўвесь зафлюндран з долу,
Цыцалямі з заду
Цягнуцца брынзолы.
Чуць ліпіць на целе
З вузлоў паясьніца,
Ажно кожнай хвілі,
Валіцца спадніца.
А кафтан надзене
Плямы ад заціркі,
Дзіркі ў кожным локці
І на грудзёх дзіркі.
Гэтак і кашулю
Бачыш ты адкрыта
І яна ўся ў дзірках
Ды дзён сто ня мыта,
Валасы страхою,
Ў валасох, як маку…
Век, знаць, не часаны,
Косаў ані знаку,
