|
З кепскай гаспадыняй
Кепска жыць, вядома, —
Ані з ёю ў людзі,
Ані з ёю дома.
Ня жыцьцё, а мука,
Хоць скачы ты жабай,
Калі ды ня ўдасца
Табе твая баба.
Чалавек спакойны
Я па сваім складу,
Але-ж ня стрываеш,
Як няма дзе ладу.
Нават пабажуся,
Што ў ніякім чыне,
Не крану і пальцам
Добрай гаспадыні.
Але ўжо аб кепскай
Аніяк ня змоўчу,
Хоць мо‘ і дастану —
Ў вочы, ці за вочы.
Вось яна ў хаце,
Гаспадыня наша,
Выглядам, хадзьбою
Нават пеўня страша,
Як зірнуць, здаецца,
Ня брыдкая з твару, —
І той стан, як трэба,
І ў грудзях шмат жару.
|
