|
Для куска хлеба, чорнага хлеба
Бядак прадаецца з душой,
Вольную волю, сьветлыя думы
Ў нядолі ён топіць цяжкой.
Каб як пражыці, голад змагаці,
Павінен забыцца на ўсё —
На сьветляныя душы парывы,
На ўсё чалавецтва сваё.
Царскі нявольнік, панскі нявольнік,
Нявольнік слуга абадвух, —
Цару—салдатам, парабкам—пану.
А кепска, ох, жыці для слуг.
На другіх мусіць век працаваці,
А дзе што нятак, не ўгадзіў, —
Плюнуць пагардай, выганяць з хаты,
Ідзі ў сьвет, бядак, як хадзіў…
Музыка, песьні чутны э палацу —
Гуляюць за труд бедакоў,
Мучыцца ж бедны думкай штодзённай,
Каб голад са сьвету ня зьвёў.
11-УI 1906 г.
|
