|
Мы і з сошкай ішлі і з баронкай ішлі
Заслужыцца на ласку ў цябе,
гной везьлі, трасьлі на пусьцейшай ральлі —
Сеяць шлі аж на трэцяй арбе.
І сьвяньцілі цябе, ідучы засяваць,
Выбіралі к сяўбе лепшы дзень,
А на лета цябе ўсёй сям‘ёй шлі зьбіраць,
Сьцераглі хмары, ўбачыўшы цень.
У калядны-ж мароз, як шум дзікай зімы
Слаў пракляцьце і нам, і жыцьцю,
Шлі ня гледзя на ўсё, на ток досьвіткам мы,
Шлі з цапамі па плату сваю.
І ўсё шчыра табе паслугоўвалі так,
Каб на воку нас бедных ты меў…
А ты што нам зрабіў, адплаціўся ты як?
Ці ты нас хаця чуць пажалеў?
За наш труд над табой, за пот, кроў над табой,
Як прышлося ды легчы на стол, —
Ты спынуўся ад нас за дзесятай гарой.
Ты счурайся замучаных сёл.
25-VII 1907 г.
|
