|
То ня сьвісты зімовай мяцеліцы
Над зямлёю шумяць і гудуць, —
Гэта дзікім мучыцелем сеецца
Сяўба ў путы працоўных закуць.
То ня рой груганоў падымаецца,
Дзе зваёваных трупы ляжаць, —
Гэта гурты казакаў зьлятаюцца
Закаваны народ катаваць.
То ня рэчак паводкі бурлівыя
Затапляюць зямельку вадой, —
Гэта, ў бойцы мручы нешчасьлівыя
Залілі сьвет нявіннай крывёй.
Дый над гэтай крывёю магільныя
Расплываюцца енкі сірот,
Плачуць цяжэнька людзі бясьсільныя
Плача змучаны ўвесь мой народ.
А мучыцеляў сьмех над скаванымі
Разьлягаецца страшным выцьцём…
Завываюць ваўкі над курганамі,
Сьвет заліты крывавым агнём.
1907 г.
| 
