Гэта старонка не была вычытаная
Паўстаньце, покуль цар звыродны
Крыві усяëй ня выссаў з вас!
Паўстаньце! Край ваш стогне родны
Заве збаўляць, як зваў ня раз.
Паўстаньце, гляньце, божа мілы,
Свабода, сонца вас заве!
Крыху адвагі й дружнай сілы,
А шчасьце вечна зацьвіце.
Зганеце сон, асьлепны сон,
Збудзьце дух прыбіты свой,
І ўдарце ў згоды гучны звон,
І сабярэцесь грамадой!
І йдзеце, йдзеце, вы туды,
Дзе ўжо даўно кроў льлюць за вас,
Няседе веліч сьлёз, бяды,
Нясеце крыўды на паказ!
Хай кроў пальлецца дзень, другі
Варожым трупам на падсьціл,
Хай у няволі ланцугі
Спадуць ад грому вашых сіл!
1906 г.
|}
