Гэта старонка была вычытаная
Ліха злое пхнецца
І натворыць бед.
VI
Грыміць палац белы, —
У пана йдзе банкет,
Гуляе магнацтва
Гулка, на чым сьвет.
Сталы паўнютэнькі
Яды дарагой,
Дарагія віны
Ліюцца ракой.
Бяз сораму жарты
У п‘яных пайшлі,
Аж іх жонкі, дочкі
Са стыду ўцяклі.
І гэтага толькі
Хацеў зброд п'яны,
— Дзевак сюды! Дзевак!
Крыкнулі паны.
Гаспадар гасьцінны
Ўгадзіць рад гасьцям. —
Тут Алену ўспомніў,
К якой лас быў сам.
VII
А Тамаш з Аленай
Муж і жонка ўжо
І ад шлюбу едуць
Роднаю мяжой.
Дамоў едуць хутка,
Ён штось шэпча ёй,
Яна вочкі спусьціць,
Стане ружавей.
Але не пашэнціць
Мабыць маладым:
Кепскія варожбы
Пападаюць ім.
