Гэта старонка не была вычытаная
II
Там, дзе Нёман віці гоне,
Дзе Вільля лялее,
Там, дзе песьня аб Дунаю
Век плыве, як вея, —
Ў гэтым краі, ў Беларусі
Чаго ты ня ўбачыш!
Ажна сэрца затрасецца
І душа заплача.
Ці то пушча, ці то поле,
Ці гасьцінец біты,
Ўсё аплакана людзямі,
Ўсё сьлязьмі абмыта.
На сьвет вывесьці ўсё чыста
Сьвету апісаці, —
З сэрца мусіш мець паперу,
Ў кроў пяро мачаці.
Сумаваці мусіш гэтак,
Як сумуюць хмары,
І зіхцець, як зіхацяцца
Сонцавы пажары.
Як твой воблік запануе
Зорна і крывава, —
Мо‘ тады калі што выйдзе,
Мо‘ дакажам славы.
1909 г.
|}
