Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 6.pdf/115

ТКАНЬНЕ НАМЁТКІ

Угнявілі, знаці,
Бога грэшны людзі:
Засухай караці,
Як відаць, іх будзе.

Чатыры нядзелі,
Як дажджу ні капкі —
Ўсходы пажаўцелі,
Вянуць кветкі, траўкі.

Зямелька сухая —
Нарога ня ўбіці,
Сонца ня кідае
Як агнём смаліці.

З чалавечых твараў
Пот цурком ліецца,
Здаецца — ўсё з жару,
Сьвет гарыць — здаецца.

Быці неўраджаю,
Быці галадусе,
Для цэлага краю
Цяжка быці мусіць.

Чым небудзь, а трэба
Ублагаці бога,
Каб дожджыку з неба
Ён паслаў хоць троха:

Бярымось намётку
Ткаці гурмай, жыва,
Спагонім ахвотку
Над працай для ніваў!