Гэта старонка не была вычытаная
ЗАПЕЛА ВЯСНА СВАЮ ПЕСЬНЮ І шумам задумнага лесу, Выходзіць сялянін на поле, Вачыма расістымі водзіць Хоць буры і сьцюжы гулялі, Вось дрэмле курган на узьмежку, А жаўранак звоніць над грушай! 16-IV—14 г. |
ЗАПЕЛА ВЯСНА СВАЮ ПЕСЬНЮ І шумам задумнага лесу, Выходзіць сялянін на поле, Вачыма расістымі водзіць Хоць буры і сьцюжы гулялі, Вось дрэмле курган на узьмежку, А жаўранак звоніць над грушай! 16-IV—14 г. |