Заспрачаўся кажух з ватай,
Адагнаўшы згоду,
Хто з іх лепшы, карысьнейшы,
Хто якога роду.
Вата кажа: „што ты значыш
Мне, кажух касматы?
Я чужыя знаю землі —
Ты-ж — сяло ды хату!“
„Праўда, праўда, — тут гаворыць
Ёй кажух-маруда, —
Я жыхар зусім тутэйшы,
Ты-ж адно — прыблуда!“