|
Ох, як гэта Кацярына
Спрытная ўдава,
Дык другая і дзяўчына
Пры ёй дрэнь-трава!
Кожны хлопец аж трасецца,
Вокам як міргне,
А як губай засьмяецца —
Доўга не засьне.
Кацярына — гаспадыня,
Словам — баба зух!
Мае ўсякае начыньне
І курэй катух.
Не якая там няздара
На руку яна:
Пале ў печы, есьці вара,
І усё адна.
Наварыла чамярухі,
Ладак напякла,
Паляцела і сівухі
Пляшку прынясла.
Маладзенькага Захарку
Садзіць за сталом,
І гарэлку чарка ў чарку
П‘юць сабе ўдваём;.
Закурылася чупрына…
Спаці хоча госьць.
Знае дзела Кацярына…
Дзе-ж такая ёсьць?
Госьцю ложак памасьціла
Наша удава;
Пад вакном-жа, колькі сілы,
Гукае сава.
1906 г.
| 
