Гэта старонка не была вычытаная
Як шнур запахаў
Гэты наш Янук, —
Ня знаць, ці араў,
Ці парыў парсюк:
Вытухшых зярнят
Па ральлі патрос;
Будзе збожжа шмат —
Мо‘ і больш за воз.
Ну, во ўжо і час
Выбрысьці з касой, —
Хто-ж ахвоцен з нас
Уставаць з зарой.
Янка-ж — маладзец!
Рана рад устаць.
Каб — пусты канец!
Не цягнула спаць.
Як там ні было —
Неяк пакасіў;
Жніва навярзло —
Стаў і павазіў.
Янка сяк, то так
Лета прамадзеў,
Стаў жыць ня быяк, —
Стаў есьць больш, як еў.
Хутка, да Пакроў,
Збожжа змалаціў,
Але чорт падвёў —
Чыншу не плаціў.
Стараста, як кнут,
Хоць як не прасі, —
Штодня тут і тут:
Чынш плаці, нясі.
