Гэта старонка не была вычытаная
А старшыя думаюць сёстры,
Як зьвесьці малодшу сястру, —
Атрутай няшчасную пояць
І кідаюць цела ў віру.
Як страшнае скончылі дзела,
Напаў і на іх самых страх:
Адна паляцела на захад,
Другая на ўсход знашла шлях.
Князь едзе з дружынай у сваты
І з скарбамі княства свайго…
Находзіць маркотнага бацьку, —
Дачок не знаходзіць яго.
Дружыну сваю князь кідае,
Пушчаецца ў сьвет сам адзін
Шукаці сваёй наймілейшай,
Шукаць да апошніх часін.
За годамі годы плятуцца…
Што далей, ня знаю, было,
Адну толькі чутку аб віры
Сказаць вам на памяць прышло.
23-I—14 г.
|}
