Гэта старонка не была вычытаная
Ой, ламалі свае рукі
Стары са старою:
— Налажылась, донька наша,
За ўсіх галавою!
X
Забіралі бацька, маці
Родную дачушку,
Несьлі ціха, асьцярожна
Сваю мёртву служку.
Дзе йшлі з ёю, кроў чырвона
Капала паволі
І блішчала па ўсёй сьцежцы,
Як раса на полі.
Як прынесьлі Бандароўну
Да сьвятліцы новай,
Палажылі памаленьку
На лаве дубовай.
Прыбіралі, як да шлюбу,
Ў белю і вэлёны,
Запляталі буйны косы
Ў касьнікі чырвоны.
Пазлацістыя на пальцы
Персьцені ўзьдзявалі,
У замшовы чаравічкі
Ножкі абувалі.
З руты-мяты ёй вяночак
Вілі у дамоўку,
Як карону каралеўне,
Клалі на галоўку.
Зьбілі з дошак габляваных
Белу дамавіну
І складалі ў ёй няшчасну
Забіту дзяўчыну.
Сьпіць сном вечным Бандароўна
І болей ня ўстане,
